Dün gece boyunca Oups ve Opus adında dans ve tiyatronun harmanlandığı iki bolümden oluşan bir oyun seyrettik. Bu oyun Samuel Faccioli ve Berengère Fournier adında iki dansçıdan ve bir de Opus’ün müziklerini hazırlayan Gabriel Fabing’den
oluşuyordu.

Oups’ta iki kişinin birbirini yeni tanımasını ve çekingenliğini gördük. Iki oyuncunun utangaç hareketleri bizi güldürdü. Oups’ta asıl anlatılmak istenen iki aşığın karşılasmasıydı. Opus’te ise tam tersinin anlatıldığını gördük; yani ayrılık ve sevdiğini kaybetme işlenmişti. Bu bölümde aynı zamanda tiyatral kısım dansa göre daha azdı.

Oups ve Opus’te, kareografi ritmikti; vücudun bütün bölümleri ve hareketler müziğin ilerleyişine uyarlanmıştı. Üstelik Opus’te müziğin oluşumunu bütün ayrıntılarıyla görebildik; çünkü müzisyen alışılmışın dışında sahnedeydi ve herşeyi orda ayarlıyordu.

Son olarak bize dansçılarla konuşma şansı verildi. Böylece onlarla piyesle ilgili bütün duygularımızı paylaşabildik ve onları tanıyabildik.